Παγκρατιον - Πυξ Λαξ -Πυγμαχία - Αρχαια Ελλαδα
Ὁ Ἄθραυστος Νοῦς: Πῶς ἡ Σκλήρυνσις τῆς Μάχιμου Γνώμης Ὑμᾶν Βοηθήσει Πᾶσαν Προσπάθειαν Νικῆσαι
Ἐνθυμήθηθι πότε τελευταῖον τινὶ τῷ ὄντι χαλεπῷ ἐνέτυχες. Οὐχ ἁπλῶς ἡμέραν ἐπίπονον, ἀλλὰ πρόκλησιν ἥ σε ἐποίησεν ἐπιθυμεῖν ἀφεῖναι. Ἡ καρδία σου ἐκτυποῦσα ἦν, ὁ νοῦς σου διὰ τῶν ἀμφιβολιῶν ἔθει, καὶ πᾶς ὁ ὀρμὸς σου ἀνεβόα φεύγειν.
Νῦν δὲ φαντάσαι σεαυτὸν εἰσερχόμενον εἰς τὴν κλῃτὸν παλαίστραν, δισμυρίων ἀνθρώπων θεωρούντων, ἀπαντῶνθ᾿ ἑτέρῳ ἀνθρώπῳ οὗ μόνος σκοπός ἐστί σε καταγωνίσασθαι. Ἡ πίεσις ἀνείκαστος. Καίτοι οἱ ἄκροι μαχηταὶ οὐ μόνον ταύτην τὴν πίεσιν ὑπομένουσιν, ἀλλὰ καὶ χρῶνται αὐτῇ.
Μέμνημαι τὴν ἐμὴν πρώτην φιλότιμον μάχην. Ἡ πορεία πρὸς τὴν ἀρένα μοι ἐδόκει στάδιον μακρὰν εἶναι. Τὰς χειρίδας μου βαρείας ἠσθανόμην, καὶ ὁ ψόφος τοῦ ὄχλου ἦν μονον σιγὴς ἠχὼ ἐν τοῖς ὠσί μου. Οὐ περὶ τεχνης διενοούμην· τὸν φόβον αὐτὸν ἐμάχόμην, εἰλικρινῆ καὶ πρωτόγονον. Ἐκείνην τὴν νύκτα, μάθημα ἔμαθον ὃ τὸν βίον μου μετέβαλεν: ἡ μάχη ἐνενήκοντα μέρος ἐκ τῶν ἑκατὸν περὶ τῆς γνώμης ἐστίν, καὶ τὰ ἐνενήκοντα μέρη ἐκ τῶν ἑκατὸν ἐφαρμόζει πρὸς πᾶσαν πρόκλησιν ἣν ἄν ποτε ἔξω τῆς ἀρένας ὑποστῇς. Ταῦτα τὰ γεγραμμένα οὐ περὶ τοῦ ῥίψαι κρεῖττον κέντρον ἐστίν, ἀλλὰ περὶ τοῦ οἰκοδομεῖν νοῦν ἄθραυστον.
Οὐ Σάρκες Ἀλλὰ Διάνοια
Πολλὰς ὥρας τὰ σώματα ἡμῶν ἀσκελοῦμεν, τὰς τεχνας μελετῶμεν, τὴν δίαιταν ἀπηκριβοῦμεν. Ἀλλὰ πόσον χρόνον ἀναλίσκομεν συνειδότως τὴν γνώμην ἡμῶν ἀσκούντες; Ἡ ἀλήθεια ἐστὶν ὅτι, ἄνευ τῆς τῆς γνώμης ῥώμης, ἡ σωματικὴ ἰσχὺς μόνη ὑπὸ πίεως θραυσθήσεται. Οὐχ ὁ σκοπός ἐστι τὸν φόβον ἢ τὸν πόνον ἐξαιρεῖν—ἀδύνατον γάρ. Ὁ σκοπός ἐστι μάχιμον διάνοιαν σκληρῦναι ἥ σοι ἐπιτρέπει ἀποδίδονσθαι καίπερ ἐκείνων παρόντων.
Διὰ Τί Ὁ Ἐγκέφαλός Σου Τὸ Κράτιστόν Σου Ὅπλον Ἐστίν
Ὅταν εἰς τὴν ἄρειν εἰσέλθῃς, τὸ σῶμά σου τὴν πρωτόγονον ἐκείνην ἀποκρίσιν "μάχου ἢ φεῦγε" ἐνεργεῖ. Ἡ καρδία σου ἐπιταχύνει, αἱ αἰσθήσεις σου ὀξύνονται, οἱ μύες σου συντείνονται. Αὕτη ἡ ἀρχαία τοῦ σώματός σου μηχανὴ σωτηρίας ἐστίν. Ἀσκελήτῳ γνώμῃ, τοῦτο τὸ σημεῖον πανικὸς φαίνεται. Δεδιδαγμένῳ μαχητῇ, ἔκχυσις ἐντεταμένης ἐνεργείας ἐστίν. Ἡ διαφορὰ οὐκ ἐν τῇ γενέσει, ἀλλὰ ἐν τῇ ἀσκήσει ἐστίν. Δύνασαι μανθάνειν τὴν ἀπόκρισίν σου πρὸς τὴν πίεσιν μεταρρυθμίζειν, τὸν φόβον εἰς ὀξυτάτην προσοχὴν τρέπων.
Αἱ Πέντε Στῦλοι Τῆς Μάχιμου Διανοίας
Αὗταί εἰσιν αἱ πέντε ἀπαραιτήτους διανοητικὰς κατασκευὰς ἃς πᾶς εὐδοκιμῶν μαχητὴς οἰκοδομεῖ. Ταῦτ᾿ ἐστὶν ἃ τὸν νικητὴν ἀπὸ τοῦ ἀνταγωνιστοῦ διαχωρίζει.
Δέξαι Τὰ Δύσκολα: Τὸν Πόνον Εἰς Καῦμα Μεταβάλλων
Ἀληθὲς εἰπείν. Ἡ αὔξησις ἀνήνεςτος ἐστίν. Ἐν τῇ μάχῃ, λόγος ἐστίν: "Δέξαι τὰ δύσκολα." Οὐ περὶ τοῦ ἡδέως φέρειν τὸν πόνον, ἀλλὰ περὶ τοῦ αὐτὸν ἐπιγινώσκειν ὡς τὸ σημεῖον ὅτι αὔξῃ.
Οὐδέποτε ἐπιλήσομαι στρατοπέδου ἀσκήσεων ἐν τῇ ἀκμῇ τοῦ θέρους. Ὁ καῦμα χαλεπὸς ἦν, καὶ πλείστους κύκλους πυκτεύοντες ἐποιούμεθα. Τῷ τετάρτῳ κύκλῳ, ἐξεικένητο ἤμην. Τὰ βραχίονά μου μολίβδινα ἦν, καὶ κῦμα ναυτίας ἠσθόμην. Ἡ φωνὴ ἐν τῇ κεφαλῇ μου ἔλεγεν, "Ἅπλως γόνατα κλίνον. Οὐδεὶς αἰτιάσεταί σε."
Ἀλλ᾿ ἐμνήσθην ἃ ὁ παιδοτρίβης μου εἶπεν: "Ὅταν τὸ σῶμά σου λέγῃ σοι παύσασθαι, πρὸς μόνον τεσσαράκοντα μέρος τῆς ἀληθινῆς σου δυνάμεως εἶ." Πρὸς ἕν μόνον πρᾶγμα προσέσχον: τὸ ἀναπνεῖν. Εἴσω, ἔξω. Κίνει τοὺς πόδας μου. Ἕνα ἀκόμη λεπτόν. Οὐ μόνον ἐκεῖνον τὸν κύκλον ὑπέμεινα, ἀλλὰ κρεῖττον ἐξῆλθον, μετὰ θάρρους ὃ οὐκ ἄλλως ἐκτῆσθαι ἐδύνατο.
Τὸ Σὸν Ὠφέλημα: Τὴν ἐπιοῦσαν φορὰν ὅταν πρὸς τεῖχος προσκρούσῃς, μὴ ὑποχωρήσῃς. Ἐπίγνωθι τὴν δυσκολίαν καὶ ἕνα μικρὸν βῆμα πρόσω θὲς. Ἐν ἐκείνῳ τῷ βήματι ἡ τῆς γνώμης σου ῥώμη σκληρύνεται.
Ἡ Πρό τῆς Μάχης Τελετή: Τῆς Ἑαυτοῦ Καταστάσεως Δεσπόζων
Οὐδέποτε ὄψῃ ἐπαγγελματίαν μαχητὴν διὰ τῶν κοινωνικῶν μέσων διανύγοντα εὐθὺς πρὸ τῆς μάχης. Εἰσὶν ἐν τῷ ἑαυτῶν γωνίᾳ, ὀφθαλμοὺς κλείσαντες, ἀκριβῆ ἑξῆς ἀκολουθοῦντες. Αὕτη ἡ "πρό τῆς μάχης τελετή" δυνατὸν ὄργανόν ἐστι πρὸς τὴν σὴν προσοχὴν δεσπόζειν.
Δύναται εἶναι ἁπλοῦν ὡς ἰδιαίτερα ἀναπνευστικὰ αἰσθήματα (ὥσπερ ἡ 4-7-8 μέθοδος: εἰσπνεῦσον ἐπὶ 4, κράτησον ἐπὶ 7, ἐκπνεῦσον ἐπὶ 8) ἢ φαντασία τοῦ τὸν σαυτοῦ σχέδιον τέλως ἐκτελεῖν. Τελετὴν πλάττων, σημεῖον τῷ ἐγκεφάλῳ σου δίδως ὅτι καιρὸς ἀποδείξεως ἐστίν, φυσαλίδα γαλήνης καὶ ἐλέγχου ἐν μέσῳ τῷ χάει κτίζων.
Πρὸς τὴν Ἐπιοῦσαν Κίνησιν Πρόσεχε, Μὴ πρὸς τὸ Τέλος
Μαχητὴς ὃς περὶ τῆς πέντε καὶ εἴκοσι λεπτῶν μάχης προμεριμνᾷ καταπονηθήσεται. Ὁ νικηφόρος πρὸς μόνον τὸ νικᾶν τὸ παρὸν λεπτόν, τὴν παρὰ ἀλλαγὴν προσοχὴν τίθησιν. Αὕτη ἐστὶν ἡ οὐσία τῆς διανοητικῆς εὐκινησίας.
Εἰς μέρη διαιρεθείς, καὶ τὸ φοβερώτατον ἔργον εὔχαρι γίνεται. Ἆρα ἀπαντᾷς πρὸς μέγα ἔργον ἐν τῇ ἐργασίᾳ; Μὴ τὸν ὄρος ἀτενίσῃς. Πρόσεχε ἐν τῷ θεῖναι τὸν πρῶτον λίθον. Τί ἐστι τὸ ἕν πρᾶγμα ὃ δύνασαι ποιεῖν ἄρτι; Ἐν τῇ ἀρένα καὶ ἐν τῇ ζωῇ, ἡ νίκη οἰκοδομεῖται ἑνὶ ἑκάστῳ ἑνὶ καὶ προσηλωμένῳ ἔργῳ κατὰ καιρόν.
Ἀπόσπασαι Ἀπὸ τοῦ Ἀποτελέσματος, Ἱδρύθητι ἐν τῇ Διεργασίᾳ
Οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθεστάτος ἀλλὰ δυνατότατος στῦλος. Εἰ λίαν προσέχεις τῷ νικᾶν, ὁ φόβος τοῦ ἡττᾶσθαι σε παραλύσει. Ἀντὶ τούτου, σὸν μόνον ἔργον ἐστὶν ἑκατοντάκις ἱδρύθητι ἐν τῇ διεργασίᾳ—πρὸς τὸ ἐκτελεῖν τὰς τέχνας σου, ἀκούειν τοῦ ἐν τῇ γωνίᾳ, καὶ πρὸς τὴν στιγμὴν ἁρμόζειν.
Ὅταν ἀποσπασθῇς ἀπὸ τοῦ ἀποτελέσματος, ἐλευθερῇ σεαυτὸν ὥστε ἀποδίδονσθαι ἄνευ τοῦ βάρους τῆς προσδοκίας. Παύῃ μεριμνῶν τί ἄν γένοιτο καὶ ἄρχῃ ἀλλὰ πρὸς τό γιγνόμενον. Αὕτη ἐστὶν ἡ ἀκροτάτη κατάστασις ἀποδόσεως, πολλάκις "ἡ ζώνη" καλουμένη.
Ὁ Ἐν τῇ Γωνίᾳ: Διὰ Τί Παντὶ Νικηφόρῳ Παιδοτρίβης Χρεία Ἐστίν
Οὐδεὶς μόνος ἀφικνεῖται. Ἐν τῇ σῇ γωνίᾳ ἐστὶ παιδοτρίβης ὃς βλέπει ἃ σὺ οὐ δύνασαι. Ἐστί σου ὁ στρατηγός, ὁ παρορμῶν, ἡ τῆς ἀληθείας ἐπανόρθωσις. Αὕτη ἡ ἀρχὴ τοῦ ἔχειν μέντορα ἢ συμπαθῆ κοινότητα πρὸς δυςκολίας ὑπερβαίνειν ἀναγκαία ἐστίν.
Ἤμην ποτε ἐν μάχῃ ὅπου ἐνίκων, ἀλλ᾿ ὁ ἀντίπαλός μου τὸν τρόπον αὐτοῦ μετέβαλεν. Ἐσφάλην καὶ ἄρχομαι τοὺς κύκλους ἀποβάλλειν. Ἡ ἐμὴ γωνία εὐθὺς εἶδεν. "Παῦε αὐτὸν διώκων! Ἀπόκοψον τὴν κλῃτὸν!" ἐβόησαν. Ἐκεῖνη ἡ μία διόρθωσίς μοι τὴν μάχην ἐνίκησεν. Χρείαν ἔχεις ἀνθρώπων ἐν τῇ σῇ ζωῇ οἵτινες δύνανται τὰς σὰς τυφλὰς κηλίδας ἰδεῖν καὶ σε ὁδηγεῖν ὅταν τῷ προβλήματι λίαν ἐγγύς εἰ.
Πῶς Τὴν Γνώμην Ὡς Τὸ Σῶμα Ἀσκεῖν
Ἡ τῆς γνώμης ῥώμη οὐχὶ ἰδιότης προσωπικότητός ἐστιν, ἀλλὰ τέχνη. Ἱνα ἁπλοῦν καθ᾿ ἡμέραν ἄσκημα πρὸς τοῦτο οἰκοδομεῖν:
Πέντε Λεπτὰ Προσοχῆς: Κάθισον ἐν σιγῇ καὶ πρόσεχε μόνον τῇ ἀναπνοῇ σου. Ὅταν ὁ νοῦς σου πλανᾶται (ποιήσει), ἡρέμα ἐπανάγαγε αὐτόν. Τοῦτό ἐστιν ἅρση βαρῶν πρὸς τὴν σὴν προσοχήν.
Ἕν Δύσκολον Ἔργον: Ποίησον ἐκεῖνο τὸ ἓν πρᾶγμα ὃ διέφυγες πρῶτον τῇ ἡμέρᾳ σου. Πέμψον ἐκεῖνο τὸ ἠλεκτρονικὸν ἔπιστολήν, ποίησον ἐκεῖνον τὸν καλούμενον, ποίησον ἐκεῖνας τὰς προσθήκους ἀσκησεις. Αὕτη ἐστίν σου ἡ καθ᾿ ἡμέραν νίκη.
Μία Διδαχὴ Ἀνεστοχασμένη: Ἐπὶ τέλει τῆς ἡμέρας, ἐρώτησον σεαυτόν: "Τί ἔμαθον σήμερον, καὶ πῶς αὔριον αὐτῷ χρήσασθαι δυνήσομαι;" Τοῦτο τὴν ἐμπειρίαν εἰς σοφίαν τρέπει.
Ἐπίλογος: Ὁ Σὸς Ἀγὼν Νῦν Ἐστίν
Μάχιμον διάνοιαν σκληρῦναι οὐ περὶ τίτλων νικητικῶν ἐστὶ μόνον. Περὶ τῆς διανοητικῆς εὐκινησίας οἰκοδομεῖν ἐστίν, πρὸς τὰς ἀναγκαίας τῆς ζωῆς μάχας—εἴτε ἐν τῇ ἀρένα, εἴτε ἐν τῷ γραφείῳ, εἴτε ἐν τῇ σῇ ἰδίᾳ ζωῇ—μετὰ ἀτρεμοῦς θάρρους καὶ διαυγότητος ἀπαντᾶν.
Ἡ κώδων ἤδη κεκώδωνεν. Ὁ σὸς ἀγὼν σήμερον ἐστίν. Ἐστὶν ἡ πρόκλησις ἣν ἀνεβάλου, ὁ φόβος ὃν διέφυγες, τὸ ὄνειρον ὃ ἔμεινας διώκειν.
Τοιγαροῦν ἐρωτῶ σε: Τίς ἐστιν ἡ μία πρόκλησις ᾗ ἀπαντήσεις μετὰ μάχιμου διανοίας τῇ ἑβδομάδι ταύτῃ;
