New York City ve Los Angeles kalbinde, savaşçıların yaratıldığı ve hayallerin ya paramparça olduğu ya da efsaneye dönüştüğü yerde, Superare doğdu—bir marka olarak değil, savaşanlara bir anıt olarak. Superare, üstesinden gelmek, diğerleri düştüğünde ayakta kalmak, dünya vazgeçmeni söylediğinde savaşmak demektir. Bu sadece kazanmakla ilgili değil—kaybetmeyi reddetmekle ilgilidir.

Ama bu sadece Amerikan hikayesi değil. Bu bir İtalyan-Amerikan hikayesi, loş ışıklı bir ABD spor salonunda hız çantasının ritmik vuruşu gibi zamana yankılanan bir hikaye. Bu, taş gibi elleri ve ateşte dövülmüş kalpleri olan yaşlı İtalyan adamların hikayesi, rahatlık değil, hayatta kalma arayışıyla Atlantik’i geçen adamların hikayesi. Yanlarında sadece yumrukları ve sarsılmaz bir savaşma iradesi vardı—aileleri, onurları ve daha iyi bir hayat için. New York, Chicago ve Philadelphia ringlerinde kanlarını döktüler. İzlerini, ipek cübbeler ve gösterişli ayak hareketleriyle değil, asla geri adım atmayan savaşçıların ham, amansız ruhuyla bıraktılar.

Ve onlardan, Superare öğrendi.